...

 

 

در خیالم

    با خیالت

 بی خیال عالمم...

خدا

 ˙·٠•♥
بعضــــے "اشـــک هـــا" هستــــند،
"بــــے دلـــیل" ، "بــــے بـــهانــہ" ، "یکــدفـــعہ اـے". . . .
"نصـــف شبــــے"

. . . .عجیــــب ، آدمــ را "آرامــ" مــی کننـــد. . .

برای شب جمعه

بسم الله الرحمن الرحیم

 

قل   عشرا فی کل لیله عید و کل لیله جمعه ایضاّ:

 

      یادایم الفضل علی البریه

      یا باسط الیدین بالعطیه

      یا صاحب المواهب السنیه

      صل علی محمد و آله خیر الوری سجیه

     و اغفر لنا یا ذالعلی فی هذه العشیه

 

 

{المصباح للکفعمی.الفصل السادس والاربعون.فیما یعمل فی شهر شوال}

حرز حضرت زهرا

حرز حضرت فاطمه علیها السّلام:

 

بِسْمِ اللَّه الرَّحْمنِ الرَّحیمِ یا حَىُّ یا قَیُّومُ بِرَحْمَتِکَ اَسْتَغیثُ فَاَغِثْنى وَلا تَکِلْنى اِلى نَفْسى طَرْفَةَ عَیْنِ اَبَداً وَ اَصْلِحْ لى شَاْنى کُلَّهُ

 
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‏اش همیشگى است،اى زنده،اى پاینده،به رحمتت فریادرسى مى‏طلبم،پس به فریادم برس،و مرا هرگز چشم‏برهم‏نهادنى به خود وامگذار،و همه کارهایم را اصلاح فرما.

 

 

 

راز

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست
تا اشارات نظر نامه رسان من و توست
گوش کن با لب خاموش سخن می گویم
پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست
روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید
حالیا چشم جهانی نگران من و توست
گر چه در خلوت راز دل ما کس نرسید
همه جا زمزمه ی عشق نهان من و توست
گو بهار دل و جان باش و خزان باش ، ارنه
ای بسا باغ و بهاران که خزان من و توست ...
این همه قصه ی فردوس و تمنای بهشت
گفت و گویی و خیالی ز جهان من و توست
نقش ما گو ننگارند به دیباچه ی عقل
هر کجا نامه ی عشق است نشان من و توست
سایه ز آتشکده ی ماست فروغ مه و مهر
وه ازین آتش روشن که به جان من و توست

ولایت قلوب

وننصرف الآن من منطقة الفکر إلى‏ منطقة القلب، من منطقة العقل إلى‏ منطقة الوجدان. ارید أن نعیش معاً لحظات بقلوبنا لا بعقولنا فقط، بوجداننا، بقلوبنا، نرید أن نعرض هذه القلوب على‏ القرآن الکریم بدلًا عن أن نعرض أفکارنا وعقولنا. نعرض قلوبنا على‏ القرآن الکریم.

لمن ولاء هذه القلوب؟ هذه القلوب التی فی صدورنا، لمن ولاؤها؟ ما هو ذاک الحبّ الذی یسودها ویمحورها ویستقطبها؟

إنّ اللَّه سبحانه وتعالى‏ لا یجمع فی قلب واحد ولاءین، لا یجمع حبّین مستقطبین. إمّا حبّ اللَّه وإمّا حبّ الدنیا. أمّا حبّ اللَّه وحبّ الدنیا معاً فلا یجتمعان فی قلب واحد. فلنمتحن قلوبنا، فلنرجع إلى‏ قلوبنا لنمتحنها، هل تعیش حبّ اللَّه سبحانه وتعالى‏، أو تعیش حبّ الدنیا؟ فإن کانت تعیش حبّ اللَّه زدنا ذلک تعمیقاً وترسیخاً، وإن کانت- نعوذ باللَّه- تعیش حبّ الدنیا حاولنا أن نتخلّص من هذا الداء الوبیل، من هذا المرض المهلک.

 

                                                (از سخنان شهید صدر)

باد صبا

إذا حملَ الصباحُ طیوبَ أُمِّی

فنعمَ الطیبُ ما حملَ الصباحُ

نچه غیر از رخ او بود همه باطل بود

ای خوش آن روز که در کوی توام منزل بود/   نور رویت سبب روشنی محفل بود

گرچه من هیچ نگفتم به تو از دلبریت‏/   ولی ای دوست، بدان کآتشی‏‌ام در دل بود

محو در روی تو بودم خبری از خود، نی‏/   دل من ز آنچه بجز تو همگی غافل بود

عجب این نیست که من از همگان ببریدم‏/   بلکه برداشتن چشم ز تو مشکل بود

هر که بد شیفته عقل و خرد سود نکرد/   متنعم ز تو آن بود که لایعقل بود

بردم از عالم عشاق بسی نامه به عقل‏/   چه کنم عقل در این مسئله پا در گل بود

حسنا دوست نگهدار و مهل دامن وی‏/    کآنچه غیر از رخ او بود همه باطل بود

حسن رمضانی

مردان خدا

  فَلَمّا آسَفُونَا انْتَقَمْنا مِنْهُمْ فَأغْرَقْناهُمْ أجْمَعین‏  (زخرف: 57).

سر

هر آن سر که سودای آن سر ندارد

بود بر سر  دوش بار  گرانی