فَلَمّا آسَفُونَا انْتَقَمْنا مِنْهُمْ فَأغْرَقْناهُمْ أجْمَعین‏  (زخرف: 57).

و فی الکافى و التّوحید عن الصّادق علیه السّلام انّه قال فی هذه الآیة: انّ اللّه تبارک و تعالى لا یأسف کأسفنا

و لکنّه خلق أولیاء لنفسه یأسفون و یرضون و هم مخلوقون مربوبون، فجعل رضاهم رضا نفسه، و سخطهم سخط نفسه (تفسیر صافى).

ملاّى رومى در «مثنوى» به مضمون آن گوید:

تا دل مرد خدا نامد به درد


هیچ قومى را خدا رسوا نکرد